मन होई फुलांचे थवे
गंध हे नवे कुठूनसे येती
मन पाऊल पाऊल स्वप्ने ओली हुळहुळणारी माती
मन वा-या वरती झुलते
असे उंच उंच का उडते
मग कोणा पाहून भुलते
सारे कळत नकळतच घडते..(4)
कुणीतरी मग माझे होईल
हात ठेवुनी हाती
मिठीत घेऊन मोज चांदण्या
काळोखाच्या राती
उधळूनी द्यावे संचित सारे
आजवरी जे जपले
साथ राहूदे जन्मोजन्मी
असेच नाते अपुले
असेच नाते अपुले.....
पण कसे कळावे कुणी सांगावे
आज उद्या जे घडते
जरी हवे वाटते नवे विश्व ते
पाऊल का अडखळते
वाहत वाहत जाताना
मन क्षितिजापाशी अडते
तरी पुन्हा पुन्हा मोहरते
सारे कळत नकळतच घडते..(4)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment