भिजलेल्या क्षणांना आठवणीची फोडणी
हळदीसाठी आसुसलेले हलावे मन आणि कांती
आयुष्य हे चुलीवरले कढईतले कांदे पोहे
नात्यांच्या ह्या बाजारातून विक्रेत्यांची दाटी
आणि मग म्हणे तो वरचा जुळवी शतजन्मांच्या गाठी
रोज नटावे रोज सजावे धरून आशा खोटी
पण मग मिटुनी लाजळूपरी पुन्हा उघडण्यासाठी
दूर देशीच्या राजकुमाराची स्वप्ने पाहताना
कुणीतरी यावे हळूच मागुनी ध्यानीमनी नसताना
नकळत आपण हरवून जावे स्वतःस मग जपताना
आयुष्य हे चुलीवरले कढईतले कांदे पोहे
भूतकाळाच्या धून अक्षता तांदूळ केले ज्यांनी
आणि सजवला खोटा रुखवत भाडयाच्या भांड्यांनी
भविष्य आता रंगवण्याचा अटट हास हि त्यांचा
हातावरच्या मेहेंदीवर ओतून लिंबाचे पाणी
आयुष्य हे चुलीवरले कढईतले कांदे पोहे
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment